สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า “เจ๊จู”

ส้มโอรูปนี้มีเรื่องราวที่เรียบง่ายแต่ดีมากซ่อนอยู่
ช่วงเย็นๆของวันนี้ ณ ขณะที่เราพยายามปั่นงานให้เสร็จโดยไม่ทันได้ฉุกคิดว่าเลยเวลามื้อเย็นมาเยอะแล้ว เพราะคิดง่ายๆแบบทุกวันก็แค่กินฝรั่ง 2 ลูกกับดีน่ากล่องนึงก็พอ

แต่….วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน เพราะพอเปิดตู้เย็นชั้นบน (ชั้น 5 โน่น)นั้นเราเจอฝรั่งเย็นๆแค่ลูกจ้อยเพียงลูกเดียว และไม่อิ่มและไม่มีแรงพอจะวิ่งพรุ่งนี้เช้าแน่ๆ

สิ่งที่ทำถัดมา ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นไปอย่างอัตโนมัติก็คือหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเจ๊จู และถามว่า “ข้างล่างมีผลไม้อะไรบ้าง” แม่ก็ตอบว่า “มีแอปเปิ้ลเขียว กินได้ๆ” เราเลยรีบปั่นงานด้วยความเร็วเท่าที่มี เพื่อจะลงมากินแอปเปิ้ลและออกไปซื้อของเตรียมตักบาตรวันพรุ่งนี้

ชั่วโมงถัดมาเจ๊จูโทรหา “ลงมากินส้มโอ” ได้แล้ว
เราก็เลยคิดกับตัวเองว่า “อ้าว….แล้วส้มโอมันโผล่มาจากไหน” พร้อมกับยิ้มน้อยๆในใจ

ขอบคุณเจ๊จู ผู้คิดถึงคนอื่นก่อนเสมอและไม่เคยเหนื่อยกับการทำเพื่อทุกคนในครอบครัวเลย

ป.ล.1 Watcharin ป๊าห้ามน้อยใจ เพราะวันหลังจะเขียนถึงบ้าง
ป.ล. 2 คนที่มีแม่และพ่ออยู่ด้วยในทุกวันนี้และยังทำอะไรให้เราเสมอๆ เราอยากให้กอดท่าน บอกรักท่านโดยที่ไม่ต้องอาศัยโอกาสพิเศษใดๆ เชื่อเถอะว่าสิ่งเล็กๆที่ไม่ต้องซื้อด้วยเงินเหล่านี้ทำให้พ่อแม่เรามีความสุขที่สุดเสมอ